Usains gedichtje
Hallo Usain, waar gaat het toch met jou heen. Ongelofelijk wat was jij in het verleden snel. Op kipnuckets, danspassen en een flinke dosis vrouwen. Leek niemand jouw sprints bij te kunnen houden. Zelfs in een jaar waarin je twee keer je bolide in de berm reed en je voeten aan de planten sneed. Bleef je de snelste van allemaal. Na iedere winst vergezeld door een mooie boog en een coole galop zette je ieder stadion op zijn kop.
Vorig jaar kwam er echter een kink in de kabel en zand in de motor. Je had te weinig discipline voor de oefeningen van je romp en je rug speelde weer op. Hierdoor lag je geen 5 meter meer voor maar lag ineens Tyson op kop. Verliezen van een Gay is natuurlijk niet fijn en niet ok. Gelijk stopte je er daarom dat seizoen mee.
In de maanden tot oktober heb je het er toen van genomen. Luisteren naar Beeny man en stappen in coole tenten. Feesten tot je erbij neervalt en het uitgeven van centen. Het leven lachte je toe en je genoot. Rennen is best een feest, maar niet zo mooi als de feesten waar je in augustus tot oktober was geweest.
In oktober moest je echter weer beginnen met je vak. Glenn Mills had weer een mooi schema gemaakt en je moest weer aan de bak. Ieder dag weer je rompoefeningen doen en een aantal keer per week hard werken in het hok en rennen op de baan. Het leven was echt hard, want naast kracht trainde je ook bijna dagelijks op je start.
In mei kwamen de wedstrijden er weer aan. Je was zwaarder en breder geworden en sterker. Nu was de vraag was de flyer niet veranderd in een werker. De wedstrijd in Rome zou het uitwijzen. Helaas was het weer niet zo goed het was grijs, guur en koud. Geen weer voor een goede tijd en goud.
Hortend en stotend ging je in de race van start. Echter na 5 passen was iedereen verward. Want je liep niet iedereen eraan. Je vriend Asafa en de blanke fransoos Lemaître liepen vooraan. Dit bleef zo tot bijna 70 meter. Je keek opzij en dacht oei dit gaat mis en fout. Even werken en vechten om zo de race toch in mijn voordeel te beslechten. Met legendarisch lage knieën slaagde je hier gelukkig nog in. Om de show compleet te maken keek je na de finish opzij naar je belager vriend en kameraad. Je gaf hem een knikje die denigrerend leek maar in feite onzekerheid verraad. Je neemt hem en Lemaître nu serieus. Je moet wel want met 9.91 heb je geen keus.
Ik las in de krant dat er voor de spelen in Londen 1 miljoen aanvragen waren voor kaarten voor de 100 meter. Gelukkig voor jou kunnen er maar 40.000 mensen naar binnen. Want zoals het er nu voorstaat, zullen deze 40.000 straks Tyson Gay zien winnen.
Usain hopelijk zit het je binnenkort weer mee. Want verliezen van Tyson Gay is natuurlijk nooit ok.
441 personen vinden dit leuk
