De vliegende startColumn

De Titanic

 

 

De 400 meter is een van de mooiste afstanden van de atletiek. Er zit alles in: snelheid, conditie, kracht, doorzettingsvermogen, ritme en je moet er een killersmentaliteit voor hebben. Als je bedenkt wat het wereldrecord is, dan wordt het onderdeel alleen nog maar mooier. Het wereldrecord staat namelijk op 43.18 seconden. Gelopen door de man met de afwijkend ogende maar oh zo effectieve loopstijl Michael Johnson.

 

Deel je 43.18 door 4 dan kom je uit op een gemiddelde tijd van 10.79 op de 100 meter. Deel je 43.18 door 2 dan kom je uit op een tijd van 21.59 op de 200. Deel je 43.18 door 6,66 dan heb je een gemiddelde tijd van 6.48 op de 60 meter.

Je kunt dus concluderen dat 43.18 op de 400 meter best snel is. Hoe kun je nou in vredesnaam een dergelijk tijd lopen?

 

Nou dat kan op twee manieren namelijk: De dood of de gladiolen manier of de berekenend lopen manier.

 

Ik wil beginnen met de dood of de gladiolen manier.
Deze term is zonder dat ze het zelf weten ook bekend bij fanatieke c-pupillen die voor het eerst een 1000 meter lopen. Het komt neer op zo snel mogelijk beginnen met sprinten en dan kijken waar het schip strand. Voor goed getrainde atleten kan dit dan een PR opleveren. Minder goed getrainde atleten zullen in dit geval hun Titanic zien stranden tegen een ijsberg. Wat vaak een mooi plaatje oplevert voor de toeschouwers.

 

Dan heb je nog de tweede manier: het berekende lopen:
Mooie voorbeelden hiervan vind je bij mensen die de afstand voor het eerst lopen en die van te voren bang zijn gemaakt door hun teamgenoten. "Man die hamstrings van je zijn straks zo zuur als je schoonmoeder". "Man je gaat kotsen". Meestal ook vergezeld door een cynisch lachje badend in een gigantische grijns. Meestal leidt dit tot een eerste 200 in 35 seconden. Waarna de beginner zich na de finish verbaast afvraagt waarom iedereen op de grond ligt terwijl hij of zij nog vrolijk over het kunststof dartelt.

 

Een meester in deze manier van lopen was Butch Reynolds (43.29) op de 400. Die liep altijd 300 meter te freewheelen en kwam dan de laatste 100 meter snel op waarna hij het hele veld oprolde. Zijn tegenstanders lagen dan na de finish verslagen op de grond. Terwijl hij nog vrolijk over het kunststof dartelde want hij had gewonnen.

 

Maar de grote vraag is nu:
Wat is nu de beste manier van 400 meter lopen? De dood of de gladiolen of berekend lopen?

 

In mijn ogen is dat simpel, het is uiteraard de dood of de gladiolen. Een mooie tijd (43.18) is inderdaad mooi, maar kan in mijn ogen toch niet op tegen een schip dat tegen een ijsberg rost.


Vind dit leuk413 personen vinden dit leuk


Bekijk alle columns