Pupillen en de 1000 meter
Er zijn mensen die vinden dat de 1000 meter voor pupillen verboden moet worden. Verzuring is niet goed voor kinderen en het zou tot trauma’s kunnen leiden. Om een beeld te geven van hoe een pupil de 1000 meter ervaart, heb ik hieronder het verhaal van een C-pupil opgetekend. Omdat betreffende C-pupil een beetje een watje en zeurpiet is, is uit privacyoverwegingen de naam van de atleet veranderd in Kees.
Kees is op de atletiekbaan. Hij heeft net de meerkamp afgerond en er wacht nu nog één onderdeel. De 1000 meter. Nog een uurtje en dan is hij aan de beurt. Langzaamaan begint Kees een beetje buikpijn te krijgen en misselijk te worden. Zijn vriendjes vragen of hij mee gaat spelen. Nee daar heeft hij geen zin in. Waarom niet? Heel simpel, Kees wil de 1000 meter niet lopen. Waarom moet hij verdomme zo’n kolere-eind gaan lopen. Hij wil gewoon genieten en niet afzien. Welke debiel bedenkt die 1000 meter! Tot overmaat van ramp begint het ook nog eens te regenen. Alles is koud en nat en hij heeft zo geen zin. Kees is helemaal verdoofd van de lamlendigheid, buikpijn en misselijkheid en hij heeft het zooooww koud.
Kees zit ondertussen allemaal smoezen te bedenken om maar niet te hoeven lopen. Ook bedenkt hij scenario’s over hoe hij de vermoeidheid kan beperken als zijn vader niet in de smoezen trapt. Eerst maar eens een smoes proberen ”pap, ik kan niet lopen, ik heb last van mijn knie. Jezus wat hoopt hij dat hij nu niet hoeft te lopen.
Helaas is dat niet het geval. Een vriendelijk “niet zeuren, je gaat gewoon lopen” komt eruit. Dan maar een vermoeidheid beperkend scenario. Laat ik maar eens 20 seconden boven mijn pr lopen. Dan wordt ik waarschijnlijk niet moe. “Ja dat is mijn plan!” Denkt Kees. Nog 2 minuten voor de start. Shit!! nummer moet nog worden gedraaid, snel wordt het hemdje van Kees omgedraaid zodat het nummer voorop zit. Hij gaat op de lijn staan, lacht inwendig en denkt ” ik ga gewoon lekker rustig lopen”.
Bang!! Het startschot klinkt en Kees ziet zijn clubgenootje keihard vertrekken. Normaal loopt zijn clubgenootje net zo snel als Kees, dus besluit hij om er achteraan te gaan. Verliezen van een clubgenoot is immers geen optie. De eerste 200 meter gaan lekker, maar dan ineens beginnen zijn benen zwaarder te worden en hij begint in zijn bovenlichaam een zeurende pijn te krijgen. Fuck denk hij, “hoe ga ik dit volhouden”, ik ben nu al zo moe en ik moet nog zo lang. Om de 10 seconden denkt hij: “ en nu ga ik langzamer, want ik wordt te moe”. Zijn teamgenoot blijft echter hard doorlopen dus hij besluit zijn tempo aan te houden. Bij 600 meter zit Kees helemaal stuk , hij heeft geen zin meer en hij moet nog 400 meter. Langzamerhand wordt alles zwaarder, het is net of alles 6x trager gaat, al het gevoel is uit zijn benen en zijn bovenlichaam doet zoveel pijn.
Kees ziet zijn teamgenoot versnellen en hij probeert mee te gaan maar het lukt amper. De pijn verbijtend en rochelend komt hij toch dichterbij. De laatste 100 meter, veel mensen langs de kant die schreeuwen. Eindsprint, nou ja eindsprint, Kees voelt helemaal niks meer in zijn lichaam en hij komt ondanks dat hij alles geeft nauwelijks meer vooruit. Zijn teamgenoot gelukkig ook niet en op de lijn klopt hij zijn teamgenootje.
Kees valt in de armen van zijn ouders, kotst zijn broodje kroket uit en zegt : “dit nooit meer, dit afzien is niet normaal meer”. Dan laat zijn vader zijn stopwatch zien. Kijk eens wat je gelopen hebt Kees? In zijn ooghoek ziet hij 3.47 staan. Voor het eerst onder de 4.00 minuten. Het doet Kees echter niks, hij heeft zeebenen en besluit te gaan zitten. Na 10 minuten is hij pas weer in staat om te strompelen. Het duurt drie dagen voordat hij weer normaal kan lopen.
Na het lezen van dit verhaal begrijpt u geachte lezer dat de 1000 meter voor pupillen gewoon kindermishandeling is en superongezond. Ik pleit er dan ook voor om de 1000 meter voor pupillen af te schaffen en na te gaan denken over een alternatief. Bv een 2,5 kilometer. Dan wordt er minder hard gelopen en is er minder verzuring. Bovendien hoeft u uw kind dan niet meer drie dagen lang de trap op te dragen.
387 personen vinden dit leuk
