Het Dilemma
Er was eens een hinkstapper die ineens wereldprestaties neerzette. Waar atleten normaal gesproken wat saaie stoffige sporters zijn, is deze atleet anders. Hij is extravert, hij is gek op show en hij heeft het uiterlijk / uitstraling van een popster. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat deze atleet in eigen land een sterrenstatus heeft en erg populair is bij de jeugd. Ook de atletiekvolgers zijn gek op hem. Prachtige prestaties en een prachtige stijl en hij brengt tenminste wat spektakel in de atletiekarena.
Het ging in 2011 in eerste instantie crescendo met hem. Hij werd wereldkampioen hinkstapspringen, verbeterde zijn pr met verspringen ruim en ook naast de baan ging het goed. Aan het eind van het baanseizoen, begint echter het tij te keren. Hij breekt zijn enkel en ook in de privésfeer loopt het niet lekker. Tijdens een trainingskamp krijgt hij het aan de stok met een atlete en de vraag is wat de sancties zullen zijn. Uiteindelijk krijgt hij 12 maanden schorsing waarvan 6 maanden voorwaardelijk. Dit valt nog mee aangezien hij toch al 6 maanden moest revalideren en door het voorwaardelijke karakter kan hij wel meedoen aan de Olympische spelen.
Bij het horen van de straf was ik opgelucht , gelukkig dat hij er bij is in London. Zo’n mooie atleet zorgt toch voor iets extra’s waardoor je meer naar de spelen gaat toeleven. Bovendien, ruzies komen overal voor. Het is toch belachelijk dat een atleet vanwege een klein meningsverschil met een andere atleet de olympische spelen moet missen.
Twee weken later. Een bericht op losse veter. De atleet voelt zich aangevallen in de Franse pers en reageert hierop door middel van een rap. Ik open het bericht negeer de video en besluit om gelijk de comments te gaan lezen. In plaats van een lofzang op een geweldige rap, lees ik een stukje van een schrijver die openlijk zijn twijfels uit over het rechtssysteem. De twijfel ontstond na het vertalen van artikelen die in de Franse pers zijn verschenen.
Nieuwsgierig als altijd besluit ik de naam van de springer te googlen en Franse artikelen over de kwestie te laten vertalen. Na het lezen van de artikelen, begin ook ik langzaamaan een dilemma te ontwikkelen. Als alles klopt, dan is het niet langer de vraag of hij wel of niet mee mag doen aan de spelen. Dan is het eerder de vraag of deze zaak wel door de tuchtcommissie van de Franse bond opgepakt had moeten worden. Deze zaak hoort eerder in het strafrecht thuis.
Natuurlijk heeft hij slechts één persoon mishandeld, is ze er van afgekomen met enkele blauwe plekken en is het binnen de huidige Franse samenleving riskant om een van de weinige succesvolle Franse rolmodellen een paar jaar achter de tralies te stoppen. In een land met grote sociale en raciale problemen kan een belangrijke sportmedialle zorgen voor euforie en eenheid. Het achter de tralies stoppen van een sportheld zorgt juist voor onrust.
Van de andere kant ben je als atleet een rolmodel. Juist in een land als Frankrijk met al zijn rellen en criminaliteit is het niet verstandig om een rolmodel weg te laten komen met zo’n lage straf. Als je voor zware mishandeling alleen maar 6 maanden je hobby niet meer kan uitoefenen, terwijl je voor dit soort vergrijpen 4 jaar cel “kan” krijgen, dan begin je je toch vragen te stellen.
Ik ben blij dat ik Glodie Tudiesche niet ben.
405 personen vinden dit leuk
