Bijgeloof: Het Gouden stokje
Voormalig wereldrecordhouder Maurice Green had zijn dodelijke blik en een constant rollende tong. Tyson Gay reageert onbewogen, kijkt met zijn grote ogen voor zich uit en is volledig in zichzelf gekeerd. En dan is er nog Usain Bolt, de meest besproken sprinter van het moment. De regerend wereldkampioen en wereldrecordhouder steelt de show voor aanvang van de start.
Zo heeft elke atleet zijn eigen rituelen. Zo ook het Neo-senioren estafette team van Nederland.
Het begon dit jaar met 12 atleten, geselecteerd door de bondscoach. Het doel, limiet lopen voor het Europees Kampioenschap onder de 23 jaar, later in het jaar. Daarna rust alleen nog de vraag, hoe doe je dat? Het antwoord, het gouden stokje.
De eerste echte wedstrijd was Oordegem, België. De eerste wedstrijd is altijd nog even aftasten. De wedstrijd werd gewonnen in 41.07, seconde. Het was een aardig begin maar niet goed genoeg. Weer terug naar Nederland, trainen, trainen en op naar de volgende wedstrijd.
14 mei, het Ter Specke Bokaal. Nieuwe wedstrijd, nieuwe kansen. In Lisse kregen ze een zwart stokje. Ze werden 1e maar liepen 41.30 seconde. Het stokje mocht niet helpen.
Volgende kans, de FBK games. Hier ook gelijk de confrontatie met het senioren team. Lindell stond aan de start en kreeg een zilveren stokje in zijn handen gedrukt. Het duurde even voor hij het door had, maar liep snel terug naar de mevrouw die ze had uitgedeeld. Legde het zilveren stokje terug in haar handen en pakte het gouden stokje. Hierbij geen woord gesproken. Het resultaat, een tweede plek, met een tijd van 41.17.
In juni moest het dan gebeuren. Op 11 juni was ook het estafette team aanwezig in Leiden, bij de Gouden Spike. Met Natuurlijk Lindell aan de start. Bij een wedstrijd die de Gouden Spike heet hoort natuurlijk ook een gouden stokje. Lindell kreeg het ook dit keer voor elkaar. De tijd 40.84. De plaats 2e.
Twee dagen later in Tilburg de herkansing. Na wat overleg zijn er wijzigingen doorgevoerd. Maar in Tilburg geen gouden stokje te vinden. Het gevoel was er niet, het geloof was die dag niet aanwezig. De finish werd ook niet gehaald.
De laatste kans om de limiet te lopen was in Uden, tijdens de MONDO keien meeting. Het team geloofde erin, dus startloper Koen had maar één doel, het gouden stokje opeisen. De tijd 40.21, was het resultaat. Ze werden natuurlijk tweede. Limiet geslecht, ritueel geboren.
Daar sta je dan in Ostrava, op het EK U23. De mannen hoopte op een finale plaats. Hier moesten ze bij de beste drie uit de serie zitten. Wat ze nodig hadden was het gouden stokje, garantie voor een tweede plek. En zo geschied. De mannen liepen soliede naar een twee plek met een tijd van 39.89. Wat hoopte de mannen toch op een gouden stokje voor in de finale, het werd een groene. Desalniettemin een Nederlands record met 39.60. Een 6e plaats.
De prestatie bepaal je zelf, het ritueel ontstaat vanzelf.
437 personen vinden dit leuk
